Home

Het is buiten een beetje mistig en de takken zijn nog kaal, maar als ik goed kijk zie ik de knoppen al zitten. We zijn weer Thuis. Door de jetleg waren Lenja en ik om 03.00 klaarwakker. Na warme melk drinken en even t.v. kijken is Lenja weer netjes in slaap gevallen. Ik daarentegen ben van lieverlee maar een filmpje gaan maken. Nu we echt thuis zijn en alles tot op het allerlaatste moment fantastisch is verlopen durf ik te zeggen: Dit was een van de beste ervaringen uit mijn leven.

Het was een goed idee om een auto te huren en een rondje Bali te doen. We hebben genoten van de rijstvelden en door al die dorpjes heenrijden. Het noordeilandelijke Lovina was vakantie. Luieren en genieten. Op een vroege ochtend (05.30) stapten we een smal vissersbootje in en voeren de zee op om dolfijnen te gaan zien. Hoe meer de zon opkwam, hoe meer bootjes met toeristen we op zee zagen verschijnen. Dolfijnen daarentegen lieten zich die dag maar in kleine groepjes heel kort zien. Maar ach, de zon op zien gaan is ook heel mooi. Op de terug weg zagen we het water een beetje glinsteren zoals voordat de dolfijnen zich laten zien. We tuurden naar de plek in de hoop nog wat dolfijnen te zien. Plotseling springt er een reusachtige Orka het water uit. We wisten niet wat we zagen! Wat een spectaculair en indrukwekkend gezicht! Ook gingen we nog even voor het verwennen. Allemaal naar de kapper (Lenja wilde weer vlechtjes!), massage en nagels lakken. We hebben lekker gegeten, maar zo goddelijk als in Thailand werd het niet.

We gingen verder door de bergen weer naar beneden naar de oost kust. In een surfersdorp huurden we een kast van een huis, voor de prijs van een kamer, met uitzicht op zee. En de laatste twee nachtjes waren we weer in Kuta. Lenja was blij haar grote vriend Renato weer te zien en liet hem zien dat ze ondertussen zonder bandjes in het diepe had leren zwemmen. Al gaat onder water zwemmen een stuk makkelijker dan je hoofd boven water houden. We speelden eindeloos Ariel die gevaarlijke avonturen beleefd en Renato vond het prima om Neptunes te spelen. We brachten en haalden de was en spraken over naar huis gaan.

En toen was het ineens zo ver. Uitgezwaaid door Renato en Tiny van Het Mirakel van Bakkum (even sluipreclame hihi) begon de lange reis naar huis. Zes uur wachten op Singapore vliegveld, overstappen op Heathrow. Maar we zijn met 12 vluchten ervaren reizigers geworden. Lenja deed het weer buitengewoon goed. Pop moest steeds door de scanner. Reinoud vertelde verhaaltjes op lange wachtmomenten en ik had een goed boek. Reinoud offerde zich op door in het gigantische vliegtuig op zoek te gaan naar een lege stoel om zo tussen twee reuzen terecht te komen. Dus kon Lenja van de drie stoelen er tweeëneenhalf gebruiken om wijd uitgespreid in slaap te vallen om 01.00 ’s nachts (tot die tijd heeft ze dus moeiteloos en zonder een moment van wanklank al vanaf de ochtend gereisd!) Papa en mama lukte het niet om te slapen tijdens de 14 urige reis van Singapore naar Heathrow. Mama en Lenja speelden hun favoriete spelletje: Bijna-de-verkeerde-koffer-van-de-band-pakken en wederom geen vertragingen of verdwenen koffers. Reinoud heeft een ski rugzakje en daarin zit een waterzak met slangetje om te drinken. Pas in Nieuw Zeeland is hij een keer betrapt dat daar een liter water in zat die talloze keren door alle controles kwam. Reinoud moest eerst zelf een slokje drinken, voordat het werd weggegooid. Daarna hebben we ons netjes gedragen en geen water meer gesmokkeld. Dus ook nu mochten we in een keer door de douane. En daar zagen we onze lieve schatten al voor het raam staan wachten. Wat een warmte en liefde door de glazen ruit. Een grote ballon van m’n zusje I love you this much. Neefje Dylan die zelfs een dagje school opofferde waar hij zo enthousiast naartoe gaat. Zijn eerste woorden tegen zijn nichtje Lenja waren dan ook: Lenja ik ben nu vier en ik ga naar school! Een grote verandering natuurlijk die in de afgelopen maanden heeft plaatsgevonden. Wat was het heerlijk om iedereen te zien staan. Stralende Zora en Linthe die helemaal zelfstandig vanuit Den Haag en Delft naar Schiphol waren gekomen. Onze ouders, terwijl (oh…)pa net een vervelend onderzoek in het ziekenhuis achter de rug had. M’n zussen en m’n oudste nichtje en jongste nichtje en notabene Marieke stonden ons zo warm welkom te heten. Werk afgezegd, school geskipt. Al die moeite. Na een drankje was daar weer de luxe van een taxibusje. Zora en Linthe gingen mee naar de boot waar we in de ene verrassing na de andere vielen. Kaarten, bloemen, cadeau’s. De dozen waren al gebracht uit de opslag, de koelkast stond vol lekkers en de auto van Reinoud die al jaren niet meer van binnen is schoongemaakt stond te blinken in de lentezon. Ik vermoed dat het dankzij de ranzige auto is waarom wij de hele reis geen last hebben gehad van maag darm problemen. We zijn immuun geworden. En dan de heerlijkheid van een echt schoon en opgeruimd huis! Als er geen prachtige gezinsfoto op de koelkast had gehangen zou ik niet hebben geloofd dat hier de afgelopen maanden een gezin met twee kleine kinderen heeft gewoond. En ook m’n autootje pico bello. Wat ontzettend fijn allemaal. Puur op adrenaline (ruim dertig uur niet geslapen wel gereisd) begonnen we na uitgebreid gekletst en geknuffeld te hebben met Zora en Linthe aan de eerste dozen. De meiden speelden eerst met Lenja (Zora haalde de zijwieltjes van Lenja’s fiets zodat Lenja ook hier kon oefenen met fietsen zonder zijwieltjes) en begonnen daarna mij te helpen met dozen uitruimen tot Reinoud ze om 17.00 wegbracht. Hij moest even de neiging onderdrukken om niet links te gaan rijden of de rotonde verkeerd op te rijden na maanden links rijden. En ook al is de woonkamer inmiddels dozen vrij we zijn er nog lang niet. Nog driekwart dozen te gaan. Lenja stelde Pop voor aan Poppe Lieske en Poppe Jongen en is haar speelgoed aan het herontdekken met een grotere waardering dan ooit. Om 18.00 begon het te tollen. We brachten samen Lenja naar haar eigen bedje en ik haalde om 19.00 nog net m’n eigen bed.

We starten vandaag rustig op. Uitgebreid ontbijten en doos voor doos komen we langzaam thuis. We zijn vierenhalve maand grotendeels met z’n drietjes geweest. We hebben bijna elke avond in dezelfde ruimte geslapen. Lenja gaat waarschijnlijk vrijdag weer naar school en vrijdag zit ik bij m’n eerste klantgesprek. April is al weer flink volgelopen met werk. Maar nu nog even knus op onze woonboot. De wijde wereld van het thuiszijn gaan we over een paar dagen wel weer in.

Dank lieve lezers en kijkers voor het volgen van onze avonturen via de weblog. Jullie betrokkenheid is hartverwarmend.

We zijn weer thuis.

Liefs,

Reinoud

Marihuela

Zora

Linthe

Lenja

En

Pop