Ja! We gaan op reis

De Reis na de Reis

De Reis na de Reis

We zijn ruim een maand weer thuis op onze woonboot in Nederland. Ik mis het schrijven aan de weblog en verschillende mensen gaven aan de verhalen en filmpjes te missen. Nu is de dagelijkse praktijk niet zo exotisch als door de wereld reizen, maar ik heb besloten om met een nieuwe weblog te blijven verhalen over ons wel en wee.Misschien eens met een filmpje of wat foto’s. Mocht je de weblog willen volgen, meld je dan zelf even aan dan weet ik zeker dat je geen ongewenste mail van mij krijgt. Wil je het niet meer volgen stuur me even een mailtje dan haal ik je uit de lijst.

http://welaweb.reismee.nl/

Onder Blijf op de hoogte (in de rechterkolom) kun je je email adres achterlaten en dan krijg je een melding als er iets nieuws op staat.

Hoe is het nu?

Thuiskomen is een tocht op zich en ingewikkelder dan verwacht. Ik had me voorgesteld dat het leven in razend tempo weer aan ons zou aandienen en dat ik met opgestroopte mouwen aan de slag zou gaan. De reis was een sprookje en nu weer terug naar de realiteit. Dat ik de reis zou integreren in mijn gewone bestaan leek me een illusie. En zo het geschiedde. Deze maand gooide ik de vele trainingen, voorstellingen, massaworkshops, sales-/ontwikkel- /voorbereidende- gesprekken en offertes eruit alsof ik nooit ben weggeweest. Elke seconde effectief. Bellend in de auto, skypend vergaderen, zoveel mails per minuut via Iphone of laptop. Thuis waren we terecht gekomen in een gigantische Schoon Schip actie. Er werd van alles gereorganiseerd. Marktplaats kwam vol met allemaal spullen. Weg ermee, niet meer nodig! De bank kon ik nu echt niet meer verdragen dus die staat nu te stralen bij Karin en Zora en linthe (en Borre) thuis en ik ben blij met de nieuwe donkergrijze bank die groter is maar kleiner lijkt. Rust brengen in huis. Een nieuwe fotowand met canvasschilderijtjes van de reis. En toen over naar de tuin. In de weer met de hogedrukspuit en Rein is nog druk met het schuren en beitsen van de tuintafel etc. Hier en daar zagen we familie en vrienden, maar we hebben nog moeite met het plannen van afspraken. Een intense behoefte in alle acties om eilanden met niets te hebben. Met ongeplande tijd. Er is weer veel verplichting. School, werk, tandarts, korfbal, zwemles. Er zijn weer mensen jarig en die verdienen een cadeautje. Ongelooflijk veel ontmoetingen op een dag met ouders en juffen op school, vriendjes en vriendinnetjes van de kinderen, collega’s, klanten, buren, twitter, facebook. Er zijn mensen waar we ons zorgen om maken die dreigende onderzoeken moeten ondergaan met enge uitslagen. Het lukte ons niet om alle voicemails weer terug te bellen. En dan heb ik nog geen sportschool van binnen gezien. Wanneer in vredesnaam? Na maanden met z’n drieën met geen enkele verplichting zijn we al die informatie niet meer gewend. Ik werd erdoor overrompeld. Lenja had na een eerste geweldige schooldag moeite om weer in het schoolsysteem te komen. Ook waren in haar afwezigheid de vriendengroepjes gevormd. En haar onverschrokken terugkomst paste niet geheel in de pikorde van de oudste kleuters. Sowieso is samenspelen weer even wennen. En je vinger opsteken voor je spreekt. Er is weer Pasen en het Thema Boerderij vraagt moeders om te rijden en wie haalt en brengt Lenja? Ik sta nog in de file! Er zijn tienminuten gespreken en profielkeuzes te maken (vakken pakket Zora) en de schoenen moeten naar de schoenmaker, de broodtrommeltjes gevuld. De boten weer geverfd en in het water en schoongemaakt. De bootjes zijn de grootste zege. Met een koelbox vol lekkers zitten we net als in de camper en zien het landschap voorbij glijden en we ontspannen, want we hoeven nergens heen en hoeven niks te doen. En hoewel we deze realiteit allemaal zonder blikken of blozen weer doen knaagt de reis nog na in mij. Een heimwee naar de eenvoud, rust en het simpele genieten. En ik weet nog niet hoe, maar ik ga toch proberen om de reis te integreren in mijn huidige bestaan. En ineens kwam daardoor een idee voor een boek en in gestolen momenten ben ik daarmee bezig.

Het gezin is nog net zo hecht als in de camper. We kletsen dwars door de t.v.beelden heen met elkaar. Laatst kwam Lenja de badkamer in toen Rein aan het douchen was en ik op de rand van het bad m’n ideeën voor m’n boek aan het vertellen was: “Ik weet wel dat jullie geen ruzie hebben, maar jullie stemmen klinken zo”. Altijd als Rein en ik gepassioneerd vertellen (in in de verste verte geen ruzie of ergernis hebben) klinkt het in haar oren net wat te druk denk ik.

Met Maranza is het intens. Zowel het vliegwiel aanslingeren, als de intensiteit van opdrachten als de intense reorganisatie waar we in zitten. Maar ik ben er blij mee. We bouwen aan een steeds heldere organisatie.

De Paastak is weer opgeruimd en de verjaardag van de Koningin is gevierd (klik op de link hiernaast om het filmpje te zien)http://www.youtube.com/watch?v=vbQ_qf_vj2s&feature=email. Ik wil de hele tijd een lange vakantie in Thailand boeken in de winter, maar we gaan eerst de centjes verdienen voor we ze weer uitgeven.

De reis heeft me ongemerkt veranderd. Pas bij thuiskomst openbaarde dat zich en ik ben erg benieuwd welke keuzes ik de komende tijd ga maken om de reis wel degelijk te integreren in m’n Hollandse bestaan.

Liefs

Marihuela

Reacties

Reacties

leneke en Peter

helemaal blij met je verhaal zie mail die wij nu gaan sturen. Liefs

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!