Op een regenachtige avond in de zomer van 2009 zaten Reinoud en ik in de voortent ergens in Frankrijk. Lenja lag te slapen. Daar besloten we dat we als gezin een grote reis zouden maken en dat voelde toen als een gewichtige keus.Het is altijd al een droom geweest om wat langer te kunnen reizen en nu Lenja nog niet leerplichtig is is het wat makkelijker. We zijn net veertigers en het leek ons een goed idee om een time out te nemen en de balans eens op te maken. We genieten van ons leven op de woonboot en het zeilen op de Kaag. We zijn trots op hoe we als samengesteld gezin liefdevol en in harmonie met het andere gezinfunctioneren. We zijn succesvol in het werk. Zelfs tijdens de crisis.We zijn allemaalgezond en blij met elkaar. Maar er zijn momenten dat het leven lijkt op alle ballen in de lucht houden. Hoe heerlijk moet het zijn om een paar maanden lang slechts bezig te zijn met elkaar en waar je slaapt en wat je eet en drinkt. En om je heen kijken in een andere cultuur. Geen werk, geen verjaardagen en geen kerstboom in huis halen. Hoe is het om een paar maanden met maar een paar spullen te leven. Zoveel kan er niet in een rugzak of in een campertje. Wat doet het fysiek met je als je niet je kind op tijd naar school hoeft te brengen, of geen file hebt op weg naar een opdracht? (En als je niet naar de sportschool hoeft, aai)En hoe kijken we dan naar ons leven, waar we middenin zitten? Wat doen de andere culturen met ons en de natuur? Maar ja, vijf maanden weg heeft ook grote consequenties. Want hoe moest dat dan met Zora (toen 13 jaar) en Linthe (toen 10 jaar). Konden we ze wel zo lang missen? Hoe zouden ze het vinden om ons zo lang niet te zien? Hoe zou het voor hun moederKarin zijn? En onze ouders. En niet te vergeten ons werk. Ik zat net in een groeiend eigen bedrijf. Hoe zouden mijn twee partners erop reageren? We besloten dat we de tijd zouden nemen om goed voor te bereiden en besloten in januari 2011 te vertrekken. In de tussenliggende periode gebeurde er veel. Ontslag en het overlijden van dierbaren en Reinoud die voor zichzelf begon. De gebeurtenissen zorgden ervoor dat we opnieuw moesten kiezen voor deze reis.De kinderen, Karin en het werk reageerden positief. We besloten de reis te vervroegen en korter te maken. En Ja! nu gaan we dan echt op reis. Van november 2010 tot en met maart 2011. Van Thailand, naar Australie, naar Nieuw Zeeland. Zora(14) , Linthe (dan 12)en hun moeder Karin komen in de Kerstvakantie ons opzoeken. En Lenja, vier jaar oud, gaat de hele reis mee. Voor wie wil kun je ons via deze weg volgen en lezen over al onze avonturen. We zitten nu vol in de voorbereiding en daar zal ik ook over schrijven.

Willen jullie op de hoogte blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens onze reis dan kun je vanaf nu hierregelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en zijn geweest.Meer informatie over onsen de reis die ikwe gaanmaken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan vooronze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Wezien jullie graag terug op onzereislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Hartelijke Groet!

Ook namens Reinoud en Lenja,

Marihuela