Lieve schatten,

Ik weet niet wat het is. Misschien zijn het die prachtige verhalen die je zo beeldend opschrijft en waardoor ik zo in je hart kan kruipen. Misschien zijn het die filmpjes waardoor ik Thailand bijna kan ruiken en voelen. Misschien zijn het jullie gezichten. Dat stralende hoofd van jou, ontwapenende Lenja waar ik erg om moet lachen, de ontspanning die van Reinoud's gezicht afdruipt...:)!

Ik weet niet wat het is. Zit ik hier. Ben net door mistig en koud Sassenheim gereden op stagebezoek bij een student. In de klas worden er al kerstliedjes gedraaid terwijl de Sint net z'n hielen heeft gelicht. De jongens zijn naar school met witte smoeltjes. Het gaat nog net want de vermoeidheid is toegeslagen. Nu de Sint weg is komen er enge dromen, natte bedden, heftige emoties. Zo wordt alles verwerkt. En Jonne huppelt overal vrolijk doorheen. Die blijft dapper naast de Sint zitten als hij op bezoek is en kijkt 'm verrast aan. Geen angst. Heerlijk.

Ik weet niet wat het is.

Ik lees het mooie verhaal, ik bekijk de filmpjes met een grote glimlach en opeens ben ik daar. Is het haast gek dat ik jullie niet aan kan raken. Zo dichtbij voelt het.

En dat is zoooooooo fijn!

Dan stroomt mijn hart ook een beetje over....hihi.

Hele grote dikke zoen,

Marieke

Wat een heeeerlijkheid!!
Wat een geluk en wat een ontspanning!
En.. wat een heerlijk weer!!!!
Net als wat Marieke hierboven verteld, hier in koud glad en grijs Nederland waar iedereen op zn eindje loopt, heerlijk om zo'n mooi filmpje te zien van je zus in een prachtige omgeving luisterend naar een heel ontspannen muziekje.
En wat gun ik jullie dit!
dikke kus van je grote zus.....